شور زلال عاشورا

مـردی نماز کـرد

بعـد از  نماز ،  دست  باز کرد

گفتـا: «بـده خـدای من، آنچـه صلاح توست!»

خالق،  نظر  به  طرحِ  راز کرد

پـرونده  ساز کـرد

*

اوّل نوشت: «نور»

تاییدِ لحظه هائی از حضور

یعنی: تمام شد سخنِ بنده، حـرف نیست

بایـد مقـامی آورنـد جـور

در یک جهانِ دور

*

دوّم نوشت: «آب»

صیقـل  به  روح ،  زیرِ آفتاب

یعنی: هر آنچه  داخلِ  جسم است  رفتنی ست

گاهی  به  نرمی و گهی شتاب

گاهی در اضطراب

*

سوّم نوشت: «خون»

طـرحی  شبیهِ  نقشه ی  جنون

رازی که  در کلاسِ  تمنـّای  معنـوی ست

یعنی: عـلامتی ز  دل  بـرون

با حکمِ «راجعون»

*

آنگه  فرشتگان

مستِ شکـوهِ  محضرِ انسان

در آسمانِ  حیــرتش  اصلِ نمـــاز  را

کردند ادا از دل و از جان

در عالمِ عرفان

*

آری، چنین شدست

رجعت بـــه مـاورا  یقین  شدَست

اینجا  پُـلی  بُــوَد  بـــه  تجلـیّ گــهِ  شـهـود

آنکس که  عاشقِ  زمین  شدست

دردآفرین شدست

*

بایـد  به  نـور  رفت

در موقعش ز خاک  دور رفت

یعنی:  بــه  دامِ  نفس  مبادا  اسیـــر گشت

باید که  غرق  در حضور رفت

سرحال و جور رفت

دادا بیلوردی